Rola rodzinnej maskotki podejmowana
jest najczęściej przez najmłodsze dziecko, nieprzysparzające problemów, które
staje się ulubieńcem zarówno rodziców, jak i nauczycieli.
Maskotki w dzieciństwie:
- są w centrum zainteresowania rodziny – rozkoszne i zabawne, zazwyczaj poprawiają innym humor,
- ich zadaniem jest wyczuwanie i rozładowywanie napięcia w domu, uspakajanie pijanego taty, pocieszanie płaczącej mamy,
- błaznowaniem rozładowują nie tylko narastające w domu napięcie, ale także własny lęk i niepokój,
- zatracają granicę pomiędzy sytuacjami poważnymi a żartami, lekko podchodzą do sytuacji trudnych, kryjąc się za murem śmiechu i zaprzeczenia, robią dobrą minę do złej gry.
Maskotki w życiu dorosłym:
- wypierają swoje uczucia, do których bez pomocy osób z zewnątrz nie dają rady dotrzeć,
- są duszami towarzystwa, często zapraszane są na przyjęcia i spotkania, jednak ich kontakty z innymi osobami są kontaktami powierzchownymi,
- bywają irytujące ze względu na ciągłe żarty, w których nie mają umiaru,
- sprawiają wrażenie infantylnych i są postrzegane przez otoczenie jako osoby nie nadające się na przyjaciół i partnerów do poważnych rozmów,
- w obliczu sytuacji trudnych i nieumiejętności radzenia sobie ze stresem mogą mieć tendencję do sięgania po używki.
Nuta na dziś: SumaStyli - Obrazy w mojej głowie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz